In memoriam….Eef van Vilsteren
Een triest bericht
nooit meer die markante kop,
vooruitstekende kin
en raspend stemgeluid.
Verstild, die humor en die gulle lach.
Je sprak met graagte van je jeugd,
Boerhaar, de boerderij.
Een ruig boerenbestaan,
maar een warm nest
dat onverzettelijkheid je bracht,
besef van recht doen aan je gaf.
Je koos, zoals je broer,
de Karmel als je levensweg
die je bewandelde met soberheid,
met openheid en empathie.
Je gehoor liet je de laatste jaren in de steek,
maar nooit je luistervaardigheid.
Je zette je in met hart en ziel
voor jeugd en jongeren in Oss,
en vanuit het Arbeidspastoraat
voor werkenden en hun gezin
bij Akzo, Holec en bij Stork.
Geloofsgemeenschappen
in Almelo-Zuid
maakte je tot een
met de Elisa als hun nieuw tehuis,
een plek van samenkomst
rond dat Lege Midden waar
niemand meer is dan de ander.
Woord en daad, ze horen bij elkaar.
Je hart was waar het hoort te zijn
als werken aan rechtvaardigheid
je doel en levensroeping is.
Je stond voor recht en koos de kant
van ieder die het moeilijk had
met stille steun of acties als
de voedselbank, boodschappenmand,
armoedepact, meubelproject.
Noden lenigen, lege handen vullen
onvermoeibaar bezig
de wereld om je heen
een stukje beter maken dan ze was.
Voor velen op hun levensweg
was jij die solidaire metgezel
die inspiratiebron.
Eef, dank voor wie je was en wat je deed
Rust zacht. Je was een ware vriend.
Toine Streppel