Ze vond dat er wat veel over haar in het vorige parochieblad stond. Daar komt dus wat bij in dit zomernummer. Dus Els, nog even door de appel heen bijten. Maar we hebben voor jou wel een zoete uitgezocht!
Het begon met de droom van Jan. Voor de deuren van de Elisa stond een onafzienbare menigte, talrijk als de sterren aan de hemel, allemaal voor een dichte deur. Alles was vol, ze konden er niet meer in. “Dat kan toch niet, oh god, hoe moet dat nou?” vroeg hij zich wanhopig af. Hij werd er wakker van, kwam overeind en zwaaide zijn armen in een gebaar van opperste machteloosheid, waardoor ook zijn vrouw wakker werd.
Het is maar een droom, een nachtmerrie, maar het toont de zorg en intensiteit waarmee de leden van de ‘werkgroep afscheid’ de organisatie van deze parochie-gebeurtenis ter hand namen.
Op zaterdag 17 juni ligt er een indrukwekkend draaiboek klaar waarin alles tot in de puntjes en de minuutjes geregeld is. Dit is de dag van de laatste voorbereidingen. Vooraf hebben kosters en lectoren hun taken verdeeld, heeft het koor geoefend op de Andreasmis van Jan Zwaard voor meerstemmig gemend koor en orgel en zijn de boekjes voor de liturgie gedrukt met een mooie foto van Els in kleur op de voorkant.
Vandaag zijn de leden van de werkgroep al vroeg in de weer. Naast het eigen meubilair worden liefs dertig grote vouwtafels geplaatst. De vrijwilligers, meest ouderen, krijgen steun van een drietal jongeren, zonen van Susan, die weten hoe de handen uit de mouwen moeten en de pastor verzekeren dan hun inzet echt pro deo is. Kijkend van achter het altaar vraagt Eef zich af hoe het moet met de uitreiking van de communie.
In de hal staan kratten met linnengoed, andere met glazen en op de tafels dienbladen met kopjes en schoteltjes afgedekt met theedoeken. Bloemendames zijn bezig met de tafelversieringen en grote bloemstukken bij de ingang, het altaar en op de credenstafel. Voor het altaar is een verzameling stenen, grotere en kleintjes uitgestald, elk met een verhaal en in de loop van vele jaren door Els verzameld. Terwijl dit verheven werk allemaal binnen plaats vindt, is buiten iemand heel prozaïsch bezig zijn fiets te repareren, want ook het gewone leven van alle dag met zijn makken en ongemakken gaat zijn gang. De koffietafel is gedekt met broodjes en krentenwegge want de Elisa zorgt voor haar vrijwilligers. De vergaderzaal dient even als voorraadkamer voor extra koffiezetapparaten, kannen en etagères.
Enkele uren later is alles op zijn plaats, zijn de tafels gedekt, de ‘gereserveerd’ bordjes geplaatst, de geluidsapparatuur en de fotopresentatie getest en versiert de slinger van Danny het prikbord bij de ingang. Als de koffiedames de laatste instructies ontvangen hebben en de ballonnen opgeblazen zijn, wordt het briefje op de deur bevestigd dat er i.v.m. het afscheid vandaag geen viering is. Het is al laat in de middag als de leden van de organisatie een laatste kritische blik op het geheel werpen en zien dat het goed is, gelijk de Heer op de dag van de schepping.
Voor dag en dauw zijn op deze stralende zondag 18 juni de leden van de werkgroep afscheid en de koffieschenkgroep aanwezig om de boog te plaatsen en alles klaar te zetten voor de parochiebrunch na de liturgische viering. Maar eerst wordt de familie Bos onthaald, krijgen corsages opgespeld (voor dames hoog op de borst, dicht bij de schouder, met de bloem naar beneden) en worden door het fotografenteam van de Elisa statieprotretten gemaakt van Els en Jos met familie en het pastorale team in burger en in vol ornaat.
De kerkzaal oogt als een grote ontmoetingsruime voor de liturgische viering en het vervolg in de vorm van een gezellig samenzijn van parochie en genodigden. De parochianen kijken verbaasd bij binnenkomst, maar vinden al snel een plekje. Extra stoelen en banken worden geplaatst om ieder een plek te geven. Een leerling van het Noordik, een moslim jongen, maakt foto’s en een verslag van de viering in het kader van een project over godsdienstige gebruiken. Hij ziet lekkernijen uitgestald, maar blijft trouw aan de voorschriften omtrent vasten tijdens de ramadan. Hij hoort hoe Eef preekt over gemeenschapsopbouw toen en nu, het verhaal van de sluiting van drie kerken en de vorming van een nieuwe geloofsgemeenschap en hoe Els daarin met toewijding haar rol speelde.
Tegen het einde van de viering hoort hij een ontroerde Els haar dank uitspreken aan ieder die in de loop van de jaren een steentje bijdroeg om haar werk als pastor mogelijk te maken. Als aandenken nodigt ze de mensen uit een steentje mee naar huis te nemen waarvan de veelkleurigheid de verschillende schakeringen in het leven symboliseert.
Na de viering overhandigt Susan Groothuis namens de parochie het cadeau, een bedrag om naar eigen goeddunken te besteden. Wim Brouwers namens de lectoren, avondwakegroep en liturgiegroep woord- en communievieringen, Marieke Grooten en Ria Knoef namens de jongeren in de parochie, Irene Zwienenberg en Nico Ramakers drukken in korte toespraken hun ervaring met Els uit: “De kerk is van ons. Zo voelde dat en zo werkte je”, een deel van de erfenis van Tante Grada.
Er was plaats voor velen, met extra stoelen en banken zelfs voor ieder. Buiten de kerk geen onafzienbare rijen voor gesloten deuren. Dus, Jan, het verliep zo goed als je je wensen kunt. Droom maar van een geslaagd parochiegebeuren, maar gun je vrouw haar welverdiende nachtrust.